عوارض تیپ پلاستی

عمل تیپ‌پلاستی نسبت به جراحی بینی کامل، کم تهاجمی‌تر بوده و در نتیجه عوارض کمتری بعد از عمل بروز می‌کنند. با این حال، عمل اصلاح نوک بینی هم نوعی جراحی محسوب شده و هر جراحی عوارض و خطراتی را به همراه دارد. انتخاب جراح متخصص و با تجربه و رعایت دستورالعمل‌های قبل و بعد از عمل، در میزان بروز عوارض تیپ پلاستی نقش بسیار مهمی دارند. در ذیل به برخی از عوارض و خطرات تیپ‌ پلاستی اشاره می‌شود:

درد بعد از تیپ پلاستی

از عوارض تیپ ‌پلاستی می‌توان به درد اشاره کرد. با از بین رفتن اثر داروهای بیهوشی بعد از عمل بیماران مقداری درد را تجربه می‌کنند. درد بعد از تیپ‌پلاستی، می‌تواند ناشی از عواملی مانند التهاب و تورم، ضربه به بافت یا فشار بر روی اعصاب اطراف محل جراحی باشد. میزان و مدت درد با توجه به نسبی بودن درد و متفاوت بودن آستانه تحمل افراد، متفاوت است. معمولاً درد بیماران تنها ۳۶ تا ۷۴ ساعت بعد از عمل ادامه دارد. این دردها با مصرف داروهای ضددرد تجویزشده توسط پزشک بهبود می‌یابند. بیماران باید برای جلوگیری و کاهش درد، از بینی در برابر آسیب و ضربه محافظت کنند.

خونریزی بعد از تیپ پلاستی

خونریزی خفیف (خونابه) بعد از عمل، یکی از شایع‌ترین عوارض تیپ ‌پلاستی است. این خونریزی‌ها اغلب در ۲ تا ۳ روز اول بعد از جراحی رخ می‌دهد. درصورت خونریزی خفیف بیمار می‌تواند گاز بینی را تعویض کند. دلیل اصلی خونریزی‌ها پس از جراحی، خونریزی از محل برش‌ها، رگ‌ها و مخاط آسیب دیده در طی جراحی است. خونریزی در عمل تیپ‌پلاستی نسبت به جراحی کامل بینی، کم‌تر است.

احتمال خونریزی بینی شدید در عمل اصلاح نوک بینی نادر است. پس از عمل عوامل مختلفی (مانند ضربه، انجام فعالیت‌های بدنی سنگین، مصرف داروهای رقیق‌کننده خون مانند آسپرین و استعمال سیگار و فین کردن) ممکن است منجر به خونریزی شوند. درصورت خونریزی شدید بیمار باید به پزشک مراجعه کند.

عفونت بعد از تیپ پلاستی

عفونت یکی از عوارض بالقوه تیپ‌پلاستی است. جراحان برای کاهش خطر عفونت قبل و بعد از عمل برای بیماران آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند. پیروی از دستورالعمل‌های دارویی در خصوص عفونت و تمیز و خشک نگه داشتن محل جراحی جهت به حداقل رساندن خطر عفونت بسیار مهم است.

تورم و کبودی بعد از تیپ پلاستی

تورم و کبودی از عوارض تیپ ‌پلاستی هستند. این عوارض بسیار شایع بوده و بخش طبیعی از روند بهبودی به شمار می‌آیند. میزان بروز این عوارض بسته به فرد و شدت جراحی متفاوت است. در عمل تیپ‌پلاستی به دلیل عدم تغییرات بر روی استخوان بینی، میزان تورم و کبودی کمتر از روش‌های سنتی عمل بینی است. این عوامل معمولاً در ۲ تا ۳ روز اول بعد از عمل به اوج خود می‌رسد.

تورم و کبودی معمولاً به تدریج بهبود یافته و در حدود ۴ تا ۸ هفته بعد از عمل نوک بینی کاملاً رفع می‌شود. فروکش کردن تورم نهایی بعد از عمل ممکن است تا ۱ سال طول بکشد. بیماران می‌توانند با رعایت اصول صحیح خوابیدن (قراردادن سر بالاتر از سطح قلب)، استفاده از کمپرس سرد و خودداری از انجام فعالیت‌های سنگین، تورم و کبودی را کاهش دهند.

بی حسی موقت نوک بینی بعد از تیپ پلاستی

بی حسی موقت یکی از عوارض تیپ پلاستی است که بعد از جراحی ممکن است به دلیل آسیب به اعصاب بینی، بیمار دچار بی‌‌حسی در ناحیه نوک بینی و اطراف لب بالایی شود. در اکثر موارد این بی‌حسی موقتی بوده و به تدریج رفع می‌شود.

تغییر حس بویایی یا چشایی بعد از تیپ‌پلاستی

تغییر حس بویایی یا چشایی، از عوارض نادر تیپ‌ پلاستی است. ممکن است به دلیل گرفتگی بینی در دوره نقاهت بیمار به طور موقت حس چشایی و بویایی خود را از دست دهد اما به مرور زمان این عارضه از بین می‌رود. عدم بازگشت حس بویایی و چشایی بعد از جراحی اصلاح نوک بینی بسیار نادر است اما درصورت وقوع، تقریباً هیچ درمانی برای رفع آن وجود ندارد.

واکنش‌های آلرژیک به مواد بیهوشی

بیهوشی عمومی یا موضعی ممکن است در برخی بیماران منجر به بروز عوارض و خطرات تیپ پلاستی در حین و بعد از عمل  شود. این عارضه نادر بوده و ممکن است بعضی بیماران به این مواد بیهوشی واکنش آلرژیکی نشان دهند. میزان واکنش‌های آلرژیکی در افراد مختلف، متفاوت است.

این واکنش‌ها ممکن است به صورت علائم بسیار خفیف (نظیر بثورات پوستی) یا در برخی موارد به صورت شوک آنافیلاسکی (دارای علائم شدید مانند نارسایی تنفسی، شوک، ایست قلبی و تنگی نفس شدید) بروز کنند. با توجه به خطرات واکنش‌های آلرژیکی به مواد بیهوشی، بیماران درصورت داشتن سابقه آلرژیکی به مواد بیهوشی باید برای جلوگیری از بروز عوارض، جراح را از این موضوع مطلع کنند.

عدم تقارن بعد از تیپ پلاستی

عدم تقارن یا اصلاح بیش از حد نوک بینی نیز می‌تواند به عنوان یکی از عوارض تیپ‌ پلاستی رخ دهد. جراحان باید برای کسب نتیجه نهایی متقارن و متناسب با بقیه صورت بیمار دقت زیادی انجام دهند، با این حال ایجاد تقارن کامل امکان پذیر نیست. گاهی اوقات (در موارد نادر) عدم تقارن بعد از اصلاح نوک بینی به قدری فاحش است که بیمار برای دستیابی به نتیجه مطلوب به جراحی ترمیمی نیاز می‌یابد.

تأخیر در بهبود زخم بعد از تیپ پلاستی

درصورت استفاده جراح از روش تیپ‌پلاستی باز برش‌هایی در پایه کلوملا ایجاد می‌شود. همچنین درصورت نیاز به پیوند غضروف، پزشک غضروف را از ناحیه سپتوم یا گوش برمی‌دارد. بنابراین بیمار زخم‌هایی را در ناحیه کلوملا و گوش خود خواهد داشت. بروز برخی عوارض تیپ پلاستی مانند عفونت و عدم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و مراقبتی ممکن است فرایند بهبودی را مختل کرده و باعث تأخیر در بهبودی زخم‌ها ‌شود.

تأخیر در بهبودی سریع زخم‌ها ممکن است منجر به اسکارهایی در ناحیه کلوملا و گوش شود. برای رفع اسکارهای به جامانده از تیپ‌پلاستی ممکن است بیمار به تزریق استروئید، استفاده از پمادها و ژل‌های سلیکونی، لیزر درمانی و جراحی‌های ترمیمی نیاز داشته باشد.

عوارض جدی و خطرات تیپ پلاستی

انجام عمل تیپ‌پلاستی به وسیله جراح غیرمتخصص و بدون تجربه و عدم رعایت دستورالعمل‌های قبل و بعد از عمل ممکن است منجر به ایجاد عوارض جدی و خطرات تیپ پلاستی برای بیماران بعد از عمل اصلاحی نوک بینی شود. برخی از این عوارض جدی بعد از جراحی تیپ‌پلاستی عبارتند از:

سوراخ شدن سپتوم بینی بعد از تیپ پلاستی

یکی از عوارض جدی تیپ ‌پلاستی، سوراخ شدن سپتوم بینی است. بروز این عارضه بعد از جراحی اصلاح نوک بینی نادر است. به ندرت سوراخ سپتوم آن قدر بزرگ است که بتواند مشکلی ایجاد کند. اما درصورت بروز این عارضه، سوراخ سپتوم معمولاً حدود ۳ تا ۶ ماه پس از جراحی ظاهر می‌شود.

از علائم سوراخ شدن سپتوم می‌توان به ایجاد صدای سوت در هنگام نفس کشیدن، خونریزی بینی، مشکل در تنفس و پوسته پوسته شدن بینی اشاره کرد. سابقه ضربه به بینی، جراحی‌های گذشته، انحراف شدید تیغه بینی و مصرف داروهای داخل بینی قبل و بعد از جراحی همگی می‌توانند خطر بروز این عارضه را افزایش دهند. گزینه‌های درمانی از پماد و اسپری تا جراحی‌های ترمیمی متغیر است. البته بیشتر سوراخ‌های سپتوم نیازی به جراحی ندارند. جراحی برای ترمیم سوراخ سپتوم عمل چالش برانگیزی است.

مشکل در تنفس بعد از تیپ پلاستی

مشکلات تنفسی پس از جراحی تیپ‌پلاستی یکی از خطرات تیپ پلاستی است. درصورت انجام عمل توسط جراح ماهر و متخصص احتمال بروز این عارضه بسیار کم است. این عارضه آزاردهنده درصورت رعایت نشدن یکپارچگی دریچه بینی در حین جراحی رخ داده و می‌تواند منجر به اختلال جریان هوا در بینی و انسداد بینی شود. برخی اوقات جراحی ترمیمی تنها راه‌حل رفع این مشکل است.

از دست دادن حس بعد از تیپ پلاستی بینی

یکی از خطرات تیپ پلاستی از دست دادن حس بعد از عمل است. بعد از جراحی تیپ‌پلاستی ممکن است به دلیل آسیب به اعصاب بینی، بیمار دچار بی‌‌حسی موقت در ناحیه نوک بینی و اطراف لب بالایی شود. برخی اوقات ممکن است به دلیل عدم مهارت و تخصص پزشک آسیب به اعصاب بینی شدید و به صورت دائمی باشند.

تغییر رنگ پوست پس از عمل تیپ پلاستی

تغییر رنگ پوست یکی از نادرترین عوارض تیپ ‌پلاستی است. تغییر رنگ پوست اغلب در ناحیه نوک بینی و سوراخ‌های بینی رخ می‌دهد. معمولاً تغییر رنگ پوست بیمار (رنگ قرمز یا آبی مایل به بنفش) به دلیل وارد شدن آسیب به رگ‌های خونی ناحیه نوک بینی یا سوراخ‌های بینی است. افراد دارای سابقه چندین جراحی بینی یا افراد با سابقه استفاده از فیلرهای بینی بیشتر در معرض خطر تغییر رنگ پوست هستند.

آسیب رساندن و ضعیف کردن منابع خونی در بینی در نهایت می‌تواند منجر به نکروز (بافت مردگی) پوستی شود. گاهی اوقات نیز برخی عوامل مانند قرارگرفتن در معرض نور خورشید، استرس، التهاب، تغییرات هورمونی می‌توانند باعث تغییر رنگ پوست بعد از جراحی تیپ‌پلاستی شوند.

خونریزی شدید بعد از تیپ پلاستی بینی

خونریزی‌های خفیف (خونابه) بعد از جراحی طبیعی است اما خونریزی‌های شدید بینی (اپیستاکسی- epistaxis) یکی از خطرات تیپ پلاستی محسوب می‌شود. این خونریزی‌ها ممکن است به صورت بی‌وقفه ادامه داشته باشند. البته این عارضه همان طور که اشاره شد در جراحی اصلاح نوک بینی نادر و غیرمعمول است.

برخی بیماران مانند افراد دارای اختلالات خونریزی (اختلالات پیش از عمل)، افرادی که به راحتی کبود شده و دچار خونریزی می‌شوند و افراد مصرف‌کننده مکمل‌های خاص بیشتر در معرض خطر اپیستاکسی قرار دارند. درصورت خونریزی شدید بیمار برای انجام اقدامات درمانی مناسب باید سریع به پزشک مراجعه کند. درمان‌ها بسته به شدت خونریزی متفاوت هستند. برای به حداقل رساندن خطر اپیستاکسی بیمار باید دستورالعمل‌های جراح را به خصوص در مورد داروها و مکمل‌ها (قبل و بعد از عمل) به دقت دنبال کند.

احتیاج به جراحی ثانویه پس از عمل تیپ پلاستی

نیاز به جراحی ترمیمی یکی از جدی‌ترین عوارض تیپ ‌پلاستی است. جراحی‌های بینی (اعم از جراحی تیپ‌پلاستی و جراحی‌های کامل بینی) به دلیل جزئیات پیچیده بینی و لزوم دقت بسیار زیاد درحین انجام عمل (تغییرات میلی‌متری نیز ممکن است منجر به عواقب ناخواسته ‌شود)، یکی از چالش ‌برانگیزترین جراحی‌های زیبایی در نظر گرفته می‌شود.

 از عوامل ضرورت انجام جراحی‌های ترمیمی می‌توان به عدم تعامل مناسب جراح با بیمار (بیان نشدن انتظارات از سوی بیمار و عدم شفاف‌سازی در خصوص میزان امکان برطرف شدن مشکلات بینی بیمار با انجام جراحی از سوی پزشک در جلسه مشاوره) اشاره کرد. آناتومی بدن بیمار، بی‌تجربگی جراح در مورد تکنیک‌های خاص قابل اجرا در آناتومی خاص برخی بیماران و عدم رعایت نکات و دستورالعمل‌های بعد از عمل نیز موارد دیگری هستند که در انجام جراحی ثانویه نقش دارند.

برخی خطرات تیپ پلاستی مانند مشکلات تنفسی بعد از عمل، سوراخ شدن سپتوم، عدم تقارن فاحش و ایجاد اسکارها بعد از عمل تیپ‌پلاستی ممکن است منجر به ضرورت انجام جراحی‌های ترمیمی شود. عواقب هرگونه جراحی ترمیمی بینی خطر نارضایتی و شکست بیشتری را به همراه دارد. بنابراین بیماران باید در انتخاب جراح به ویژه در جراحی ترمیمی دقت بسیار بالایی را داشته باشند. 

باریک شدن راه هوایی بینی بعد از تیپ پلاستی

باریک شدن راه‌های هوایی بینی از عوارض تیپ‌ پلاستی است. بعد از جراحی تیپ‌پلاستی ممکن است حفره‌ها و مجاری بینی (راه‌های هوایی بینی) برخی بیماران به دلیل عدم مهارت جراح بیش از حد باریک شوند. باریک‌شدن راه‌های هوایی بینی به سبب عدم توجه پزشک به آناتومی بینی رخ می‌دهد.

این عارضه تیپ پلاستی ممکن است بیشتر در افراد با درجه متوسطی از انحراف بینی رخ دهد. باریک شدن راه‌های هوایی بینی می‌تواند منجر به انسداد و گرفتگی بینی و متعاقباً مشکلات تنفسی بیمار ‌شود. درصورت گرفتگی و مشکلات تنفسی شدید ممکن است بیمار به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشد.

واکنش‌های نامطلوب به بخیه‌ها یا ایمپلنت‌ها بعد از تیپ پلاستی

در برخی مواقع جراحان برای عمل تیپ‌پلاستی نیاز به پیوند غضروف دارند. برخی جراحان به جای برداشت غضروف از گوش یا سپتوم از ایمپلنت‌ها استفاده می‌کنند. در موارد نادر ممکن است بیماران به ایمپلنت‌ها و بخیه‌ها واکنش آلرژیکی نشان دهند. برخی خطرات تیپ پلاستی مانند عفونت، اکستروژن (جابجایی یا بیرون‌زدگی)، تحلیل و کج شدن ایمپلنت ممکن است بعد از جراحی رخ دهد. برخی از این مشکلات صرفاً با جراحی‌های ترمیمی رفع می‌شوند.