عوارض لیفت لب

لیفت لب مانند هر جراحی دیگری، دارای عوارض بالقوه است. در حالی که در اکثر موارد، عوارض لیفت لب نادر هستند، آگاهی بیماران از خطرات بالقوه این عمل در نحوه طی‌کردن دوران نقاهت، بسیار مهم است. میزان مهارت و تجربه پزشک در کاهش بروز عوارض لیفت سانترال لب ضروری است. برخی از عوارض لیفت لب عبارتند از:

خونریزی بعد از جراحی لیفت لب

تراوش خفیف از برش‌های جراحی برای چند روز بعد از عمل لیفت لب، طبیعی است. درصورت خونریزی شدید پس از جراحی ممکن است بیمار برای متوقف کردن خونریزی، نیاز به مراجعه به پزشک و شستشوی زخم جهت تخلیه خون جمع شده در محل جراحی داشته باشد.

عفونت بعد از لیفت لب

احتمال خطر عفونت شدید بعد از جراحی لیفت لب، کم است. ممکن است عفونت یا التهاب جزئی در زخم رخ دهد. درصورت بروز عفونت جزئی، پزشک برای رفع عفونت برای بیمار آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. جراح به منظور به حداقل رساندن خطر عفونت و نحوه مراقبت از برش‌های جراحی، دستورالعمل‌هایی را به بیمار ارائه می‌دهد. بیمار درصورت مشاهده علائم عفونت مانند گسترش قرمزی، تشدید تورم و درد، تب و ترشح چرک از زخم‌ها باید سریع به پزشک مراجعه کند.

درد و تورم پس از عمل لیفت لب

بروز مقداری تورم در لب بالایی، یکی از عوارض لیفت لب است. این تورم معمولاً در روزهای 2 تا 3 بعد از جراحی به اوج خود می‌رسند. به طور کلی، بیشتر تورم در طی 6 هفته اول بعد از جراحی برطرف می‌شوند. در برخی بیماران به دلیل میزان تورم شدیدتر، ممکن است محل جراحی مدت زمان بیشتری متورم باقی مانده و روند بهبود تورم زمان‌بر باشد. در 4 تا 6 هفته اول، لب بالایی به دلیل تورم، معمولاً انعطاف‌پذیری خود را از دست داده و این عارضه می‌تواند به طور موقت بر روی لبخند بیمار تاثیر بگذارد.

یکی دیگر از عوارض لیفت سانترال لب، درد است. کنترل درد بعد از جراحی، یکی از جنبه‌های مهم در بهبود لیفت لب است. میزان درد و تورم معمولاً خفیف تا متوسط است و می‌توان با داروهای ضددرد این عوارض را تسکین داد. همچنین بیمار می‌تواند به منظور کاهش درد و تورم در 48 ساعت اول بعد از جراحی، از کمپرس سرد استفاده کند. بیماران برای جلوگیری از تشدید درد باید از انجام فعالیت‌های سنگین و ورزش‌های شدید، خوردن غذاهای سفت و استعمال دخانیات و نوشیدنی‌های الکلی خودداری کنند. بیماران باید دستورالعمل‌های مربوط به مصرف داروهای ضددرد را رعایت کرده و درصورت تشدید درد به پزشک مراجعه کنند.

عدم تقارن لب ها بعد از جراحی لیفت لب

احتمال عارضه عدم تقارن در لب‌ها پس از جراحی لیفت لب، کم است. جراح برای دستیابی به نتایج متعادل باید دقت زیادی داشته باشد. اما این مسئله باید همیشه در نظر گرفته شود که تقارن کامل در هیچ زمانی امکان‌پذیر نیست. بنابراین به طور طبیعی تفاوت‌های ظریفی بین هر دو طرف لب بعد از جراحی مشاهده می‌شود. البته گاهی اوقات این عدم تقارن‌ها به قدری زیاد و فاحش است که بیماران ناچار به انجام عمل ترمیمی برای برطرف کردن این عارضه می‌شوند.

کبودی

کبودی یکی از عوارض لیفت سانترال لب است که معمولاً در چند روز اول بعد از جراحی ظاهر می‌شود. این عارضه 2 تا 3 هفته بعد از عمل، به تدریج از بین می‌رود. البته گاهی اوقات کبودی گسترده‌تر از حد معمول شده و به زمان بیشتری برای بهبود نیاز دارد. این عارضه در بیماران با پوست نازک بیشتر شایع‌تر است. درصورت طولانی شدن روند بهبود کبودی در برخی بیماران با پوست تیره‌تر، ممکن است رنگدانه‌های قهوه‌ای بر روی پوست باقی بمانند.

اسکار و باقی ماندن جای بخیه پس از لیفت لب

با وجود تلاش‌های پزشک برای به حداقل رساندن جای اسکار و قراردادن برش‌ها در مکان‌های مشخص، احتمال ایجاد جای زخم پس از لیفت لب وجود دارد. ظاهر اسکارها می‌تواند بسته به توانایی‌های درمانی بیمار و تکنیک مورد استفاده، متفاوت باشد. رعایت دستورالعمل‌ها و مراقبت‌های پس از عمل به منظور ارتقای روند بهبودی و به‌حداقل رساندن جای زخم، بسیار مهم است.

اسکارها با طی کردن مرحله قرمزی، خارش و توده‌ای شکل بودن به خطوط نازک و نرم تبدیل می‌شوند. به طور معمول، اسکارهای ناشی از لیفت سانترال لب به خوبی بهبود یافته و به سختی قابل تشخیص هستند، اما گاهی‌اوقات، ممکن است بعد از جراحی لیفت لب اسکارهای هیپرتروفیک یا کلوئیدی (زخم‌های ضخیم‌تر و توده‌ای) ایجاد شوند. برخی اوقات نیز زخم‌ها در طول روند بهبودی به سمت پایین کشیده می‌شوند.

درصورت بروز اسکار نامطلوب می‌توان (با تجویز پزشک) برای بهینه‌سازی روند بهبود و از بین رفتن جای زخم از روش‌هایی مانند لیزر، تزریق استروئید، جراحی ترمیمی برای اصلاح اسکارها و پمادها و ژل‌های ترمیمی استفاده کرد. در برخی موارد ترمیم اسکارها نزدیک به 2 سال زمان نیاز دارد.

واکنش آلرژیک به داروی بیهوشی بعد از لیفت لب

در موارد نادر ممکن است برخی بیماران واکنش آلرژیک به مواد بیهوشی یا سایر داروهای مورد استفاده در حین عمل را تجربه کنند. علائم واکنش به مواد بیهوشی مشابه علائم سایر واکنش‌های آلرژیک است. این واکنش‌ها ممکن است به صورت خفیف (کهیر، جوش، قرمزی، خارش پوست، تورم، تنگی نفس خفیف، سرفه و کاهش فشارخون) یا در موارد نادر به صورت یک واکنش تهدیدکننده زندگی به نام شوک آنافیلاکسی رخ دهند. شوک آنافیلاکسی علاوه بر علائم واکنش آلرژیکی خفیف، علائمی مانند تنگی نفس شدید، فشار خون به شدت پایین، سرگیجه، نارسایی تنفسی، ایست قلبی و شوک را هم شامل می‌شود. بیمار درصورت داشتن سابقه آلرژیکی به مواد بیهوشی باید پزشک را نسبت به آن مطلع کند.

آسیب عصبی) بی‌ حسی یا حساسیت مفرط( بعد از عمل لیفت لب

بی‌حسی موقت یا تغییر حس (بیش از حد حساس شدن) در ناحیه تحت درمان، یکی از عوارض جراحی لیفت لب است. در اکثر مواقع، این علائم به تدریج به حالت عادی باز می‌گردند، اما ممکن است از بین رفتن این عارضه چند هفته یا چند ماه طول بکشد. در برخی بیماران ممکن است جراحی باعث آسیب عصبی شده و این عارضه به طور کامل رفع نشود.

تأخیر در بهبودی پس از لیفت لب

در برخی بیماران به دلیل عواملی مانند عفونت خفیف زخم و واکنش به بخیه‌های لیفت لب ممکن است روند بهبودی زخم‌ها، زمان‌بر باشد. این مسئله می‌تواند روند بهبودی بیمار را طولانی‌تر کند. رعایت دستورالعمل‌های مراقبتی پس از عمل و ویزیت پزشک در زمان‌های مقرر می‌تواند به کنترل، نظارت و رفع هرگونه نگرانی در روند بهبودی، کمک کند.

لخته شدن خون بعد از لیفت لب

احتمال لخته‌شدن خون در وریدهای پا (ترومبوز وریدی عمقی) پس از جراحی لیفت لب، به‌خصوص درصورت انجام عمل تحت بی‌حسی موضعی، نادر است. درصورت داشتن بیهوشی عمومی اقدامات پیشگیرانه برای عدم بروز این عارضه (مانند پوشیدن جوراب ساق پا) انجام می‌شود. این عارضه را می‌توان با نوشیدن آب فراوان و انجام حرکات ورزشی ملایم کاهش داد. درصورت جداشدن لخته خون از وریدهای پا و ورود آن به رگ‌های خونی ریه‌ها ممکن است بیمار دچار آمبولی ریوی شود که این عارضه بسیار خطرناک است. درصورت احتمال وقوع این عارضه پس از بررسی‌های لازم توسط پزشک، اقدامات درمانی مناسب انجام می‌شود.

عدم رضایت بیمار از نتایج عمل پس از جراحی لیفت لب

در حالی که اکثر بیماران از نتایج لیفت لب خود راضی هستند، این احتمال وجود دارد که عمل سانترال لب انتظارات برخی بیماران را برآورده نکند. بیماران باید انتظارات واقع بینانه‌ای (عدم تقارن خفیف یا از بین نرفتن کامل جای زخم بعد از عمل) را از عمل لیفت لب داشته باشند و نتیجه مورد نظر خود را در مرحله مشاوره با جراح در میان بگذارند. در طول مشاوره، مسائلی مانند گزینه‌های درمانی مناسب درصورت عدم رضایت، هزینه‌ها و شرایط و عوارض احتمالی مورد بحث قرار می‌گیرند.

گشاد شدن سوراخ های بینی بعد از لیفت لب

یکی از عوارض عمل لیفت لب، گشاد شدن سوراخ‌های بینی است. این عارضه معمولاً تا چند هفته بعد از عمل مشهود است. در اکثر موارد این مسئله به تدریج رفع می‌شود. با این حال درجاتی از گشاد شدن سوراخ‌های بینی ممکن است به صورت دائمی باقی بمانند. البته برخی بیماران دارای سوراخ‌های بینی باریک، ممکن است از این عارضه به دلیل ایجاد ظاهر متعادل‌تر در بینی خود استقبال کنند. گاهی اوقات لیفت لب منجر به انحراف لبه‌های بینی نیز می‌شود. بروز این عوارض، بر لزوم دقت در انتخاب پزشک متخصص تأکید دارد.

ضعف حرکت لب

ضعف حرکت لب پس از جراحی لیفت لب به ندرت رخ می‌دهد. این عارضه معمولاً موقتی است و با گذشت زمان، به تدریج رفع می‌شود. البته گاهی اوقات ممکن است برطرف شدن این عارضه در برخی از بیماران زمان‌بر باشد.

آسیب به رگ های خونی سطحی (مویرگ ها)

با هر جراحی لیفتینگ پوست، ممکن است مویرگ‌های سطحی پوست دچار آسیب شوند. درصورتی که بیمار قبل از عمل نیز دچار این عارضه باشد، احتمال تشدید این عارضه بعد از عمل لیفت لب وجود دارد. پارگی مویرگ‌های زیر پوست بیشتر در قسمت گونه‌ها و ناحیه گردن رخ می‌دهند. در برخی از موارد این عارضه ممکن است نیاز به درمان‌های پوستی داشته باشد.

ایجاد فاصله غیر معمول بین دو لب پس از جراحی لیفت لب

در جراحی لیفت لب باید نسبت‌های صحیح بین لب پایین و لب بالا حفظ شود. لیفت بیش از اندازه لب بالا باعث کوتاهی لب بالا و ایجاد فاصله زیاد بین لب‌ها می‌شود. این عارضه می‌تواند منجر به نمایان شدن بیش از حد دندان‌های بیمار ‌شود. احتمال بروز این مشکل در صورت انتخاب پزشک متخصص و باتجربه، بسیار نادر است. درصورت بروز این عارضه ممکن است بیمار نیاز به جراحی ترمیمی داشته باشد. البته اصلاح این مشکل می‌تواند مشکل باشد.

کوتاه شدن فاصله بین لب و بینی بعد از عمل لیفت لب

احتمال از دست دادن انحنای طبیعی بین لبه سوراخ بینی و محل برخورد آن با لب بالایی، یکی از عوارض نادر جراحی سانترال لب است. درصورت رخ دادن این عارضه، ممکن است اصلاح آن بسیار دشوار باشد و ظاهر بیمار از حالت طبیعی خارج شود.