پروتز باسن

امروزه بسیاری از افراد از شکل و اندازه پایین‌تنه خود ناراضی هستند و تمرکز بر روی زیبایی باسن در جهان روز به روز درحال افزایش است. تقاضا برای انجام این نوع عمل زیبایی، انتخاب روش‌هایی برای بهترشدن اندازه، شکل، خطوط و حجیم شدن باسن را به مراتب دشوار کرده است. افرادی که به دنبال حجیم کردن باسن خود هستند معمولاً از پروتز باسن استفاده می‌کنند که افزایش چشمگیری در حجم این ناحیه از بدن ایجاد می‌کند.

 این روش معمولاً به عنوان یک عمل‌ زیبایی تقریباً دائمی شناخته شده است که برای بهتر شدن اندازه و یا شکل باسن استفاده می‌شود و با حجم دادن به ‌باسن‌های صاف و مربعی شکل، ظاهر آن ‌را گردتر وخوش‌فرم‌تر می‌کند. زیبایی خاصی که در پروتز باسن ایجاد می‌شود به کمک ایمپلنت‌هایی است که در باسن قرار داده می‌شوند.

تغییرات سریع و چشمگیری که پس از ایمپلنت باسن در فرم و اندازه باسن ایجاد می‌شود، یکی از مهم‌ترین دلایلی است که علی‌غم خطر و عوارض ناشی از جراحی، طولانی بودن جراحی و روند بهبودی، بیشتر از روش‌های دیگر مانند تزریق چربی مورد توجه افراد قرار می‌گیرد و طرفداران زیادی را به خود جذب می‌کند.

دلایل انجام جراحی پروتز باسن  

جراحی پروتز باسن یک نوع عمل زیبایی است که ظاهری سفت‌تر و گردتر به ‌باسن می‌دهد و نمی‌توان آن را روشی درمانی دانست. معمولاً افرادی که باسن کوچک و اندامی لاغر دارند، به‌دلیل نارضایتی از ظاهرخود و اعتماد به نفس پایین بیشترین طرفداران این نوع جراحی زیبایی در جهان هستند. علاوه بر عوامل ژنتیکی، افزایش سن، نورآفتاب، بارداری و نوسانات قابل توجه وزن از جمله دلایلی هستند که منجر به کاهش انعطاف بافت‌ها و افتادگی باسن می‌شوند. این دلایل محبوبیت ایمپلنت باسن را بیشتر می‌کنند. برای از بین بردن این افتادگی‌ها و پر کردن و حجیم کردن آن‌ها و در مواردی ایجاد تقارن در شکل باسن، جای‌گذاری ایمپلنت در باسن گزینه‌ای است که برای برگشت زیبایی به باسن طرفداران زیادی دارد.   

انواع مدل پروتز باسن

ایمپلنت باسن، پروتزهایی از جنس سیلیکون هستند که با عمل جراحی درون بافت‌های باسن قرار می‌گیرند. رایج‌ترین مدل‌های پروتز باسن شامل دو مدل هستند. اولین مدل، پروتزهای گرد و بدون جهت است. این نوع از پروتزها، عملاً مشکل تکان‌خوردن و جابه‌جایی درون باسن را ندارند. نوع دیگر پروتزها، پروتزهای جهت‌دار و یا بیضی شکل است که احتمال جابه‌جایی بیشتری دارند. در انتخاب مدل پروتز، علاوه بر سلیقه بیمار برای داشتن شکل خاصی از باسن، بافت‌های بدن نیز مؤثر هستند که جراح پیش از پروتز باسن با بررسی آن‌ها بهترین گزینه را برای کسب نتیجه مطلوب و مورد پسند بیمار در نظر می‌گیرد.

مراحل جراحی پروتز باسن

برای داشتن یک باسن زیبا، بیمار باید یک جراحی چند ساعته را پشت سر بگذارد. وضعیت طبیعی در جراحی پروتز باسن، قرارگیری بیمار در حالتی رو به پایین است، اما بیمار می‌تواند به صورت جانبی (در پهلو) نیز قرار بگیرد. قبل از بیهوشی، طرح اصلی برای قرارگیری پروتز بر روی بدن بیمار علامت‌گذاری می‌شود. پس از آن برای بیهوشی، از داروهای آرام‌بخش وریدی عمومی استفاده می‌شود که متناسب با وضعیت جسمی بیمار، نوع و میزان آن توسط پزشک بیهوشی تزریق می‌شود.

پس از آن برای قراردادن ایمپلنت، برش‌هایی در باسن ایجاد می‌شود. این برش‌های 5 تا 6 سانتی‌متری می‌تواند به سمت بالای هر دو طرف باسن و یا به سمت پایین در هر دو چین گلوتئال یعنی نواحی که باسن با بالای ران‌ها تلاقی پیدا می‌کند و یا بین هر دو باسن در پایه دنبالچه ایجاد شود. پس از آن، یک ایمپلنت سیلیکونی، با استفاده از یک قیف‌ مخصوص جهت جلوگیری از خطر آلودگی ناشی از ایمپلنت، در عضله و یا بالا و پایین عضله قرار می‌گیرد.

روش قرار دادن ایمپلنت به نوع ایمپلنت، میزان بزرگ شدن باسن و نوع بافت بدن بیمار بستگی دارد. در آخر نیز پس از جای‌گذاری ایمپلنت‌ها، برش‌ها با استفاده از بخیه‌های ‌جذبی یا غیرقابل جذب و یا چسب جراحی بسته می‌شوند و یک پانسمان گاز سبک بر روی آن قرار می‌گیرد.

انواع برش در عمل پروتز باسن

برش‌هایی که در پروتز باسن، جهت قرار دادن ایمپلنت‌ها ایجاد می‌شود، معمولاً در قسمت بالا، پایین و یا بین دو باسن است. این برش‌ها به عرض 5-8 سانتی‌متر روی استخوان دنبالچه (دنباله) قرار می‌گیرند و پس از جای‌گذاری ایمپلنت‌ها بخیه زده و کاملاً پوشیده می‌شوند.

پروتز باسن در کدام نواحی قرار می گیرد؟

در گذشته جراحان برای جای‌گذاری ایمپلنت باسن، آن را در زیر پوست باسن قرار می‌دادند که با نام کاشت زیر جلدی، به دلیل ظاهر غیرطبیعی و جابه‌جایی ایمپلنت‌ها، امروزه کاربرد زیادی ندارد. به طورکلی باتوجه به سلیقه بیمار جهت فرم‌دهی و همچنین مدل انتخابی پروتز، ایمپلنت باسن می‌تواند در زیر، بالا و یا داخل عضله ‌باسن قرار بگیرد؛ به همین دلیل می‌توان به سه نوع روش برای قرار دادن پروتزها در باسن اشاره کرد.  

1- قرار دادن پروتز در زیر ماهیچه‌های باسن

در این روش تحرک پوست باسن و جابه‌جایی پروتزها کم‌تر است و شکلی طبیعی به باسن داده می‌شود. افرادی که باسن افتاده‌ای دارند، گزینه خوبی برای این روش محسوب می‌شوند، اما به دلیل سفتی بالای باسن ممکن است برخی از بیماران تمایلی به انجام آن نداشته باشند. از جمله معایبی که این نوع روش دارد، احتمال آسیب رسیدن به اعصاب زیر کمر بیمار است. همچنین به دلیل قرار گرفتن پروتزها در زیر ماهیچه‌های باسن، امکان استفاده از پروتزهای بزرگ نیز در این روش وجود ندارد.

2- قراردادن پروتزها درون ماهیچه باسن

در این روش برش‌هایی درون باسن ایجاد شده و ایمپلنت درون ماهیچه قرار داده می‌شود. این روش آسیب رسیدن به اعصاب زیر کمر بیمار را کاهش می‌دهد به همین دلیل بسیاری از جراحان این روش را به روش زیر ماهیچه‌ای ترجیح می‌دهند. از جمله معایب این روش می‌توان به طولانی بودن درد بیمار پس از انجام پروتز باسن اشاره کرد که دلیل اصلی آن نیز آسیب رسیدن به تارهای عضلانی هنگام ایجاد برش بر روی باسن است.

3- قراردادن پروتزها بالای ماهیچه‌های باسن

در این روش پروتزها در بالای باسن قرار می‌گیرند و حجم زیادی در شکل ظاهری باسن ایجاد می‌شود. این روش برای افرادی که لاغر هستند و یا ورزشکاران مناسب است اما مهم‌ترین عیب آن قابل لمس بودن ایمپلنت‌هاست که می‌تواند برای برخی بیماران جذاب نباشد.

انجام همزمان پروتز باسن با تزریق چربی

روش دیگر بزرگ کردن باسن، تزریق چربی بوده که محبوبیت آن در حال افزایش است. BBL یا همان انتقال چربی به باسن، روشی برای افزایش اندازه و تغییر فرم باسن به ظاهری پرتر و گردتر است که در‌ مقایسه با ایمپلنت‌ باسن، می‌تواند نتایجی طبیعی‌تر و در عین حال خطرات و عوارض کم‌تری به دنبال داشته باشد. در بسیاری از موارد، پزشک جراح می‌تواند برای رسیدن به نتایج مطلوب‌تر از هر دو روش و به ‌صورت ترکیبی استفاده کند.

در روش ترکیبی، ابتدا از قسمت‌هایی از بدن از جمله شکم، پهلو و ران چربی‌های اضافه از طریق ساکشن خارج شده و برای افزایش حجم باسن در اطراف ایمپلنت‌های جای‌گذاری شده در باسن تزریق می‌شود که نتیجه آن، ایجاد ظاهری طبیعی‌تر در باسن است.

کاندیدا مناسب پروتز باسن

پروتز باسن مانند سایر عمل‌های زیبایی روز به روز در حال افزایش است، اما به معنای مناسب بودن این عمل زیبایی برای همه نیست. اگر شکل طبیعی باسن از بین رفته و مربعی شکل و صاف شده باشد و یا تقارن ظاهری میان باسن‌ها به دلیل افزایش سن‌ از بین رفته باشد، استفاده از ایمپلنت باسن برای اصلاح عضلات آسیب دیده باسن می‌تواند پیشنهاد مناسبی باشد. همچنین روش‌ بزرگ کردن باسن با کمک پروتز، معمولاً برای افرادی که به دلیل ذخیره ناکافی چربی نمی‌توانند از روش BBL استفاده کنند، توصیه می‌شود.

افرادی که وزن ثابتی دارند و یا پوست اضافی بیش از حدی که معمولاً ناشی از کاهش وزن و افتادگی است، ندارند، از دیگر گزینه‌ها برای این‌ عمل زیبایی محسوب می‌شوند. در حالی که ایمپلنت‌ باسن برای افرادی که مستعد نوسانات ‌وزن‌ قابل‌توجه هستند و یا کسانی‌که وزن زیادی را از دست داده اند، توصیه نمی‌شود.

برای دانستن این که جراحی پروتز باسن برای چه کسانی مناسب است باید به مواردی همچون اندازه و شکل باسن، مقدار چربی بدن، هدف از انجام آن و سطح فعالیت روزانه، کیفیت و خاصیت ارتجاعی پوست و همچنین میزان پوست اضافی بدن توجه کرد که همگی در طی یک مشاوره کوتاه پیش ازعمل مشخص می‌شود. علاوه بر این، در عمل‌های جراحی تغییر جنسیت، پروتز باسن می‌تواند به زنان ترنس کمک کند تا با افزایش انحنای آناتومیک ناحیه گلوتئال، باسن زنانه قابل توجه و چشمگیری پیدا کنند.

مزایا و معایب جراحی پروتز باسن

ایمپلنت‌ باسن مانند هر عمل زیبایی دیگری می‌تواند معایب و مزایایی داشته باشد. از جمله مزایای آن، ایجاد باسنی محکم‌تر، گردتر و برجسته‌تر است که نسبت به ‌روش‌های دیگر بزرگ کردن باسن، همچون تزریق چربی، ماندگاری بیشتری دارد. در مقابل ‌زیبایی که عمل پروتز باسن ایجاد می‌کند، عوارض ناشی از آن به مراتب بیشتر است و همراه با خطراتی است که برخی از آن‌ها می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.

یکی از معایب پروتز باسن، نسبت به سایر روش‌های بزرگ کردن باسن، غیرطبیعی‌ بودن، دوره بهبودی ‌طولانی‎‌تر و از همه مهم‌تر هزینه بالای آن است. برش‌هایی که برای جای‌گذاری ایمپلنت‌ها در باسن ایجاد می‌شود، علی‌رغم کوچکی، خطر عفونت، خونریزی و زخم ناخواسته را به دنبال دارد.

خطرات ناشی از بیهوشی عمومی و احتمال رد و یا تغییر ایمپلنت از دیگر معایبی است که انجام این عمل زیبایی را با خطر مواجه می‌کند. همچنین در برخی موارد آمبولی، جابه‌جایی ایمپلنت و ترکیدن پروتز نیز به عنوان معایب این جراحی شناخته می‌شود.  

اقدامات قبل از پروتز باسن

مهم‌ترین اقداماتی که پیش از انجام ایمپلنت ‌باسن توصیه می‌شود، عبارتند از:

1- ترک سیگار به مدت شش هفته.

2- پرهیز از مصرف مکمل‌های گیاهی و یا داروهایی همچون آسپرین که می‌تواند احتمال خونریزی را افزایش دهد.

به همین دلیل افرادی که نمی‌توانند حتی برای مدت کوتاهی سیگار کشیدن خود را ترک کنند و یا بیمارانی که نیاز به استفاده از رقیق کننده‌های خون دارند، گزینه مناسبی برای جراحی پروتز باسن نیستند.

مراقبت های بعد از پروتز باسن

پس از عمل جراحی، نیاز به برخی مراقبت‌های خاص جهت بهبودی سریع‌ و رسیدن به نتیجه مطلوب و رضایت‌بخش وجود دارد. اقداماتی‌که بیمار پس از جراحی پروتز باسن، باید انجام دهد و یا از آن پرهیز کند، عبارتند از:

1- بیمار نباید به مدت 48 ساعت دوش بگیرد و از غوطه‌ور شدن در آب تا زمانی که برش‌ها کاملاً بسته شوند، خودداری کند.

2- بلافاصله پس از جراحی، وضعیت خود را تغییر داده و به آرامی راه برود.

3- در هنگام دراز کشیدن، هر 1 تا 2 ساعت یک‌بار پاهای خود را حرکت داده تا گردش خون مناسب ایجاد شود. 4- از وارد کردن فشار مستقیم به باسن و محل جراحی اجتناب کند و مستقیماً روی باسن خود ننشیند، به همین دلیل باید حداقل تا 2 هفته پس از جراحی از نشستن و یا دراز کشیدن به پشت خودداری کند و هنگام استراحت به جلو دراز بکشد.

5- به مدت 4 هفته هیچ گونه فعالیت ‌سنگینی انجام ندهد و ورزش کردن را برای 1 تا 2 ماه ترک کند، زیرا می‌تواند تورم محل جراحی را طولانی کرده و خطر خونریزی را افزایش دهد.

6- از آنتی‌بیوتیک جهت جلوگیری از هر گونه عفونت و نیز نرم‌کننده‌های مدفوع برای جلوگیری از فشار و یبوست استفاده کند.

7- جهت بی‌حرکت نگهداشتن محل جراحی، از لباس‌های فشرده استفاده کند. همچنین در طول دوره نقاهت، برای تسهیل تطبیق پوست به شکل جدید و اصلاح شده بدن و رفع ناهمواری و چین و چروک پوست و تورم موضعی آن، استفاده مداوم از ماساژ بسیار توصیه می‌شود.

عوارض و خطرات پروتز باسن

از میان روش‌های بزرگ کردن باسن، ایمپلنت باسن علی‌رغم درصد موفقیت بسیار، با بالاترین میزان عوارض همراه است. از جمله عوارض استفاده از پروتز باسن، آسیب‌هایی است که‌ در اثر جای‌گذاری پروتز‌ها به بیمار وارد می‌شود. برای مثال، ایمپلنت‌هایی که در زیر عضله‌ باسن قرار می‌گیرند، علی‌رغم آن که زیبایی و شکل طبیعی‌تری دارند، احتمال آسیب عصبی را در بیمار افزایش می‌دهند. ایمپلنت‌های بسیار بزرگ نیز که مورد پسند برخی بیماران است، احتمال باز شدن‌ برش‌ها پس از جراحی و جابه‌جایی ایمپلنت‌ها را بسیار افزایش می‌دهد.

در مجموع شایع‌ترین عوارضی که پس از جراحی پروتز باسن بسیار دیده می‌شود، عبارتند از: حالت تهوع و استفراغ ناشی از بیهوشی، درد مزمن، تجمع ‌مایع و یا خون در زیر باسن، عفونت، خونریزی بیش از حد بعد از جراحی، جدا شدن برش‌ها از یکدیگر، ماندگاری ‌دائم جای زخم، تغییر رنگ پوست، تغییر و جابه‌جایی ایمپلنت‌‌ها، عدم تقارن، سفت‌شدن دائمی عضلات و بافت‌های اطراف ‌ایمپلنت، پارگی و یا ترکیدگی ایمپلنت‌ها.

همچنین پس از جراحی ممکن است ایمپلنت‌های سیلیکونی حرکت کنند و یا از جای خود خارج شوند که به دلیل ایجاد ظاهری ناهموار در باسن، نیاز به جراحی مجدد در بیمار را ضروری می‌سازد.

ماندگاری پروتز باسن

استفاده از پروتز باسن، تقریباً روشی دائمی برای بزرگ کردن باسن محسوب می‌شود و میزان موفقیت بالایی دارد که تا 10 سال می‌تواند ماندگاری داشته باشد. پس از ایمپلنت باسن، نتایج فوری آن قابل مشاهده است اما تقریباً سه تا شش ماه طول می‌کشد تا اثرات کامل آن دیده شود. در برخی موارد ممکن است برای حفظ‌ نتایج جراحی، نیاز به عمل دوباره باشد. این امر به ویژه در صورت جابه‌جایی و یا شکستن ایمپلنت‌ها بسیار دیده می‌شود که به دلیل ایجاد ظاهری ناهموار در باسن، ترمیم ایمپلنت و جراحی مجدد در بیمار را ضروری می‌کند.

هزینه پروتز باسن

جراحی پروتز باسن یک عمل زیبایی است و مانند سایر عمل‌های زیبایی، از نظر پزشکی ضروری تلقی نمی‌شود، به همین دلیل تحت پوشش خدمات بیمه‌ای نیز قرار نمی‌گیرد. هزینه‌ای که بیمار برای ایمپلنت باسن پرداخت می‌کند بستگی به عوامل مختلفی دارد و بر اساس نوع ایمپلنت انتخابی، جای‌گذاری ایمپلنت همراه با تزریق چربی، ‌جراح انتخابی و محل کلینیک تعیین می‌شود که گاهی می‌تواند بسیار متفاوت از یکدیگر باشد.

همچنین پروتزهایی که به سفارش بیمار تهیه می‌شوند در مقایسه با پروتزهای استاندارد و موجود هزینه بیشتری دارند که هرکدام از این عوامل می‌تواند به تنهایی و یا در مجموع در تعیین قیمت و هزینه تمام شده در این نوع عمل زیبایی مؤثر باشد.

آیا امکان ترکیدن پروتز باسن در بدن وجود دارد؟

در حال حاضر جنس ایمپلنت ‌باسن از سیلیکون جامد است به ‌این معنی که نمی‌تواند نشتی داشته باشد و یا بترکد و در صورتی که ترک بخورد، قابل ترمیم است؛ به همین دلیل احتمال پارگی و منفجر شدن کمی در صورت افتادن بیمار وجود دارد.

در برخی موارد در جراحی پروتز باسن، همچنان از روش‌های قدیمی نیز استفاده می‌شود و جراحان از ایمپلنت‌هایی با پوسته سیلیکونی استفاده می‌کنند که درون آن‌ها با مایع و یا ژل پر شده ‌است. این دسته از ایمپلنت‌ها به دلیل هزینه پایین‌تر، طرفداران بیشتری دارند، اما نسبت به ایمپلنت‌های سیلیکونی، خطرات و عوارض بیشتری را نیز به همراه دارند که می‌تواند در انتخاب نهایی نوع پروتز مؤثر باشد.