گفتاردرمانی چیست؟ و چه کاربردی دارد؟
گفتاردرمانی مجموعه ای از اقدامات توانبخشی است که برای افراد دارای مشکلات زبانی و گفتاری به کار می رود. در این صفحه تمام اطلاعات مورد نیاز در زمینه گفتار درمانی را قرار داده ایم. گفتاردرمانی به معنای ارزیابی، درمان و مداخله در اختلالات ارتباطی و مشکلات گفتاری است. گفتاردرمان یا متخصص اختلالات گفتاری و زبانی، شخصی است که این وظیفه را بر عهده دارد. امروزه به دلایل زیادی ممکن است افراد مختلف به اختلالات گفتاری و زبانی و در پی آن به اختلالات ارتباطی مبتلا باشند. هم کودکان و هم بزرگسالان ممکن است با این مشکل دست و پنجه نرم کنند و نیاز به مداخلات درمانی و رفتاری داشته باشند.
.jpg)
تکنیک ها و روش های درمانی مختلف در گفتار درمانی موجب رشد توانایی ها و کم رنگ شدن اختلالاتی می شود که باعث کاهش توانایی ارتباطی موثر فرد شده است. از جمله درمان ها و مداخلاتی که در علم گفتار درمانی مورد استفاده قرار می گیرد می توان به توانایی صداسازی، مداخلات زبانی و سایر مواردی که با توجه به وسعت مشکل مشخص می شود، اشاره کرد.
از گفتاردرمانی می توان برای مشکلات گفتاری که در دوران کودکی بروز می کند و یا ناتوانی های زبانی و گفتاری که بزرگسالان را درگیر کرده است، استفاده کرد. اکثر مشکلات و اختلالات گفتاری که بزرگسالان را درگیر می کند در اثر بیماری و صدماتی مانند سکته و آسیب مغزی رخ می دهد.
گفتاردرمانگر کیست و چه اهدافی دارد؟
گفتاردرمانگر یا آسیب شناس گفتار و زبان محدوده وسیعی از خدمات را به توانجو ارائه می دهد. این خدمات غالبا خود فرد را در بر گرفته و بخش زیادی از آن نیز به حمایت از فرد، خانواده، گروه های حمایتی و آموزش های عمومی تقسیم می شود.
گفتاردرمانگر خدمات خود را با هدف پیشگیری، ارزیابی، تشخیص و درمان مشکلات گفتاری، زبانی، ارتباط اجتماعی و شناختی ارتباطی در اطفال و بزرگسالان ارائه می کند. خدمات گفتاری با غربالگری اولیه اختلالات گفتاری آغاز شده و با ارزیابی، تشخیص، مشاوره، مداخله و درمان ادامه می یابد. غالبا خدمات ارائه شده توسط گفتاردرمانگر در قالب های زیر ارائه می شود.
- جنبه های شناختی ارتباطات (توجه، حافظه، حل مسئله، کارکردهای اجرایی)
- گفتار (واج سازي، صداسازی، رسایی، رزونانس و توانایی های تنفسی)
- زبان (واج شناسی، مورفولوژی، نحو، معناشناسی و جنبه های عملی اجتماعی ارتباطات) از جمله درک و بیان کلمات به شکل شفاهی، کتبی و تصویری
.jpg)
چه اختلالاتی در حیطه کاری متخصص گفتاردرمانی است؟
غالبا اختلالاتی از جمه لکنت زبان، اختلالات تلفظی، اختلالات صوتی، مشکلات یادگیری، کم شنوایی، آفازی (زبان پریشی)، ارتباط مکمل و جایگزین، شکاف کام و لب، اوتیسم در حیطه کاری گفتاردرمانگر قرار گرفته و در این زمینه ها تخصص کافی برای درمان و توانبخشی وجود دارد.
اجزای سازنده زبان
- آواشناسی (شیوه صداسازی بر اساس قوانین زبانی)
- مورفولوژی (درک اجزای سازنده کلمات و تاثیر آن ها در معنی نهایی)
- نحو (ساختن جملات با توجه به قوانین دستوری زبان)
- معنا شناسی (تفسیر علائم یا نمادهای ارتباط یا استفاده از نشانه های خاص برای رساندن معنی)
- پراگماتیک (استفاده از زبان برای برقراری ارتباط)
مزایای گفتار درمانی
مطمئنا ضرورت انجام گفتاردرمانی برای کودکانی که به اختلالات ارتباطی، زبانی و گفتاری مبتلا هستند بر کسی پوشیده نیست. با گفتاردرمانی و برطرف شدن و بهبود مشکلات زبانی کودکان، اعتماد به نفس کودک افزاش می یابد، در جمع دوستان و همسالان ارتباط فعال تری خواهد داشت، زنجیره کسب تجربیات او از طریق تعاملات محیطی بیشتر شده و زمینه برای عملکرد موفق و بهتر در مدرسه و کلاس درس فراهم می شود.
کودکی که در زمینه خواندن، نوشتن و صحبت کردن از توانایی و آمادگی کافی برخوردار باشد، تمایل و انگیزه بیشتری برای یادگیری و خواندن و نوشتن پیدا می کند.
کودکانی که در اثر اختلالات گفتاری طعم گوشه نشینی و خجالت را چشیده باشند، بعد ها در زندگی اجتماعی خود با مشکلات فراوانی روبرو شده و به صورت یک چرخه ناقص این مشکلات بیشتر و بیشتر خواهد شد. همین امر ضرورت مداخله گفتاردرمانی زودهنگام را برای کودکان و اطفال بیشتر نمایان می کند.
علاوه بر کودکان، گفتاردرمانی برای بزرگسالان نیز باعث اثرات مثبت بسیاری در کیفیت و سبک زندگی می شود. مشکلات گفتاری در بزرگسالان معمولا در اثر عوامل ناگهانی رخ داده و فرد را با مشکلات جدی و وسیعی روبرو می کند. یکی از مزیت های بزرگ گفتاردرمانی برای افراد بزرگسال، آموزش و یادگیری نحوه استفاده از استراتژی های جبرانی برای کاهش اثرات منفی مشکل است که باعث افزایش استقلال فرد شده و وابستگی او به اطرافیان را به حد زیادی کاهش می دهد.
انواع اختلالات گفتار و زبان که نیازمند گفتار درمانی است؟
معمولا افراد در طبقه بندی و شناسایی مشکلاتی که در حیطه فعالیت گفتاردرمانی قرار می گیرد با مشکل مواجه می شوند. بهتر است دلایلی که ضرورت مراجعه به متخصص گفتاردرمانی را ایجاد می کند به چند دسته تقسیم کنیم. اختلالات گفتار و زبان در گروه های زیر قرار می گیرد.
تاخیر در رشد گفتار و زبان
حتما در آشنایان و اطرافیان خود کودکی را مشاهده کرده اید که کمی دیرتر از زمان نرمال شروع به صحبت کرده و اصطلاحا دیرتر زبان باز می کند. این مشکل تاخیر در روند رشد زبان و گفتار نام دارد. از جمله دلایل این مشکل می توان به محیط آموزش نامناسب در منزل، مشکلات شنوایی، اختلالات مغزی و ذهنی و اوتیسم اشاره کرد. اگر در چنین شرایطی به موقع مداخله گفتاردرمانی صورت گیرد می توان روند رشدی را سرعت بخشیده و تا حدی جبران نمود.
.jpg)
لکنت زبان
لکنت زبان و عدم روانی در صحبت کردن نیز یکی از اختلالات شایع در حیطه گفتاردرمانی محسوب می شود. از ویژگی های افراد مبتلا به لکنت زبان می توان به تاکید و تکرار بر حروف و اصوات خاص، زمان طولانی برای ادای یک کلمه، تشدید های اضافه در حین صحبت کردن و ... اشاره کرد. تشخیص و مداخله به موقع گفتاردرمانی برای لکنت زبان از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و باعث می شود فرد از ادامه دار شدن مشکل و تاثیرات منفی بیشتر بر زندگی اجتماعی صدمه نبیند.
بریده گویی
یکی از اختلالاتی که به حیطه گفتاردرمانی مرتبط است، بریده گویی است. این مشکل بیشتر ریشه روانی و ذهنی داشته و باعث می شود فرد بخشی از گفتار را به کل حذف کرده و سریع تر از حد نیاز صحبت کند.
اختلالات تولید صدا
کودکان زیادی را مشاهده کرده اید که به جای "ر" از "ل" استفاده می کنند. این مسئله در دوران کودکی که توانایی گفتاری و صداسازی در حال تکامل است، طبیعی محسوب می شود. اما اگر با افزایش سن این مشکل پابرجا بوده و برطرف نشود لازم است به گفتاردرمانگر مراجعه و برای برطرف کردن و درمان آن اقدام کرد.
اختلالات صوتی
اختلال رزونانس یا تشدید باعث می شود که صدای فرد از کیفیت مناسب برخوردار نبوده و با سن و جنس متناسب نباشد. این مشکل معمولا ناشی از اختلال در عملکرد تارهای صوتی بوده و با تکنیک های گفتاردرمانی قابلیت بهبود و درمان دارد.
شکاف کام
یکی از شایع ترین علل بروز مشکلات گفتاری و زبانی در کودکان، اختلالات آناتومیکی مانند شکاف کام و لب است. در این مشکل دو لبه کام یا پلیت سقف دهان به خوبی به هم متصل نشده و باعث می شود صداسازی و بسیاری از فاکتورهای موثر در صحبت کردن تحت تاثیر قرار بگیرد. در این موارد لازم است ابتدا با عمل جراحی شکاف کام برطرف شده و سپس برای جبران و بهبود عملکردهای گفتاری به گفتاردرمانگر مراجعه شود.
فلج مغزی
ضایعه مغزی یکی از مشکلاتی است که کودکان را تهدید می کند و معمولا از آن به عنوان فلج مغزی یاد می شود. در نتیجه فلج مغزی اختلالات گفتاری به شکل ناتوانی اندام های صوتی، تنفس نامناسب و صدای بم دیده می شود. با مراجعه به گفتار درمانی می توان روند توانبخشی را آغاز کرد و اثرات منفی این اختلال را بر روند رشدی و شناختی کودک کاهش داد.
گفتاردرمانی کودکان
کودکی و خردسالی به دلیل روند رشدی سریع از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. اگر اختلالات این دوره درمان نشده و مورد مداخله مناسب قرار نگیرد می تواند تاثیرات منفی جدی بر رشد و بالندگی کودک به جای بگذارد. یک تا سه سالگی به دوره حساس زبان آموزی و گفتار شهرت دارد و اگر سن کودک از این محدوده بیشتر شود امکان جبران مشکلات بسیار کمتر می شود.
اختلالات گفتار و زبان که در ابتدای تولد کودک را درگیر می کند بیشتر ریشه مغزی داشته و ناشی از مشکلاتی ژنتیکی، متابولیسم، ضربه و تروما به سر و فاکتورهای نامناسب محیطی مانند شیوه تربیتی نامناسب والدین است. به همین دلیل اقدام زودهنگام و به موقع والدین برای درمان کودک و مشاوره صحیح از سمت گفتاردرمانگر نقش مهمی را در گفتار درمانی کودکان ایفا می کند.
در گفتاردرمانی کودکان تمام فاکتورهای ژنتیکی و خانوادگی کودک تحت بررسی قرار می گیرد تا ریشه و علت اختلال موجود مشخص شود و بر مبنای آن اقدامات و درمان مناسب و به موقع صورت می گیرد.
.jpg)
گفتاردرمانی بزرگسالان
قبلا ذکر شد که گفتاردرمانی علاوه بر کودکان برای بزرگسالان نیز انجام می شود. دلیل انجام گفتاردرمانی بزرگسالان و بالغین می تواند ضربه و تروما و سکته بوده و یا به دلیل اختلالات درمان نشده کودکی صورت بگیرد. اقدام به گفتار درمانی برای بزرگسالان باعث برطرف شدن مشکلات اجتماعی و ارتباطی شده و از تاثیرات منفی بیشتر بر زندگی فرد می کاهد.
گفتاردرمانی در بزرگسالان به دلیل تجربه قبلی از زبان و گفتار با کودکان تفاوت های زیادی داشته و مبتنی بر تمرینات و تکنیک های متفاوتی خواهد بود. برخی از بزرگسالان که به دلیل بیماری و یا تروما دچار اختلال زبانی شده اند با کمک گفتاردرمانگر می توانند تا حد زیادی استقلال فردی و اجتماعی خود را بازیابند.
.jpg)
چه افرادی به گفتاردرمانی نیاز دارند؟
اختلالات ارتباطی و زبانی متعددی وجود دارد که می تواند باعث مواجه شدن با مشکل در روند ارتباطی و رشدی شود که می توانند از کمک گفتاردرمانگر بهره مند شوند.
اختلالات صداسازی
اختلال در فرایند صداسازی به معنای عدم توانایی در شکل دهی و ساختن صحیح اصوات گفتاری است. برای مثال کودکی که به این مشکل مبتلاست برخی صداها را جا می اندازد، برخی را جابجا گفته و برخی را تحریف کرده و به شکل ناصحیح ادا می کند. اختلال صداسازی یکی از شایع ترین موارد گفتاردرمانی است.
اختلالات تسلط و روانی گفتار
عدم روانی گفتار باعث به هم ریختن ریتم، جریان و سرعت صحبت کردن می شود. من من کردن و نامفهوم صحبت کردن جزو این دسته محسوب می شود. فردی که با مشکل روانی گفتار دست و پنجه نرم می کند در خارج کردن صدای ساخته شده مشکل داشته و دچار تداخل زبانی و گفتاری می شود و ممکن است بخش خاصی از کلمه را مرتبا تکرار کند. این دسته معمولا نامفهوم و بسیار سریع صحبت کرده و کلمات را با هم قاطی می کنند. با انجام گفتاردرمانی برای چنین مشکلی می توان هماهنگی عصبی لازم برای روانی گفتار را ایجاد کرد.
مشکلات طنین و پیچش صدا
اختلال طنین در صداسازی زمانی رخ می دهد که وجود مانع و بدشکلی باعث بروز اختلال در جریان طبیعی هوا در حفره دهانی و بینی شده و لرزشی که مسئول کیفیت صدا است را تغییر دهد. مشکلات طنین معمولا به اختلالاتی نظیر شکاف کام، مشکلات نورولوژی و لوزه مرتبط است. گفتاردرمانی مشکلات طنین صدا باعث ایجاد توانایی عضلانی و عصبی مناسب برای افزایش کیفیت صوتی می شود.
مشکلات دریافتی
فردی که به مشکل دریافتی مبتلا است در دریافت، درک و پردازش صحبت دیگران با اختلال مواجه است. چنین افرادی ممکن است هنگام صحبت دیگران بدون علاقه به نظر برسند، در دنبال کردن ادامه بحث و گفتگو ناتوان بوده و از گنجینه واژگان محدودی برخوردار باشند. اختلالات دیگر از جمله اوتیسم، کم شنوایی و ضربه به سر می تواند به این مشکل ختم شود.
مشکل رسایی بیان
اختلال رسایی زبانی به معنای مشکل و ناتوانی در انتقال و بیان درست اطلاعات می باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در شکل دادن به یک جمله صحیح ناتوان باشند و برای مثال از زمان فعل نادرست استفاده کنند. اختلال رسایی گفتار می تواند به مشکلاتی نظیر سندروم داون و کم شنوایی مرتبط بوده و ممکن است در اثر بیماری خاص و ضربه به سر نیز ایجاد شود. با استفاده از مداخلات درمانی برای مشکل اصلی و مراجعه به گفتاردرمانگر می توان از اثرات منفی این بیماری ها بر قدرت بیان و گفتار کاست.
اختلال ارتباطی شناختی
وجود مشکل در برقراری ارتباط که در اثر رسیدن آسیب به منطقه ای از مغز که قدرت تفکر را کنترل می کند، به عنوان اختلال ارتباطی شناختی شناخته می شود. این مشکل می تواند با اختلالات حافظه، حل مسئله، و اختلالات شنیدن و صحبت کردن همراه باشد. دلیل بروز این اختلال نیز می تواند مشکلات بیولوژیکی نظیر رشد غیرطبیعی مغز، اختلالات نورولوژیکال، صدمه به سر و یا سکته باشد. همراهی گفتاردرمانی با سایر زمینه های توانبخشی در جبران این مشکل نقش بسزایی دارد.
آفازی
یکی دیگر از مشکلاتی که می تواند با کمک گفتار درمانی تحت درمان و توانبخشی قرار گیرد، آفازی است. آفازی نوعی اختلال اکتسابی است که توانایی فرد در صحبت کردن و درک گفتار دیگران را تحت تاثیر قرار می دهد. این مشکل می توان علاوه بر موارد ذکر شده، خواندن و نوشتن فرد را نیز درگیر کند. شایع ترین علت بروز آفازی سکته است و البته برخی از مشکلات مغزی نیز می توانند باعث بروز این مشکل شوند.
دیس آرتری
دیس آرتری یکی از شایع ترین دلایل مراجعه به گفتار درمانگر محسوب می شود و به معنی گفتار آرام و ناصحیح در اثر عدم توانایی کنترل عضلات درگیر در گفتار می باشد. شایع ترین دلیل دیس آرتری، اختلالات سیستم عصبی و مشکلاتی است که باعث فلج صورتی یا گلو و زبان می شود. از جمله این اختلالات می توان به MS، ALS و سکته اشاره کرد.
در جلسات گفتار درمانی چه اتفاقاتی رخ می دهد؟
گفتار درمانی معمولا با ارزیابی کامل و تخصصی توسط گفتار درمانگر آغار شده و اختلال موجود و دلایل بروز و همینطور عوامل تقویت کننده آن شناخته و مشخص می شود. سپس با توجه به ویژگی های فردی بیمار و سن وی، بهترین درمان و تمرینات گفتار درمانی و تعداد و طول جلسات مورد نیاز برای بهبودی کامل نیز مشخص و معین می شود.
جلسه گفتار درمانی کودکان
جلسات گفتاردرمانی برای کودکان غالبا در کلاس و یک گروه کوچک و یا بطور خصوصی و یا دو نفره تشکیل می شود که انتخاب این مسئله تا حد زیای به ماهیت مشکل فرد بستگی دارد. تمرینات و فعالیت های مورد استفاده توسط گفتاردرمانگر به اختلال کودک، سن و نیازهای خاص وی بستگی دارد. معمولا در جلسه گفتار درمانی برای کودکان، گفتاردرمانگر اقدامات زیر را انجام می دهد.
- در حین صحبت و بازی کردن کودک مداخله کرده و با استفاده از کتاب، تصاویر و سایر اشیاء برای تحریک رشد زبانی کودک استفاده می کند.
- با توجه به سن کودک و برای آموزش ادای بهتر اصوات خاص، از کلمات و سیلابهای صحیح استفاده کرده و کودک را به تکرار این تمرینات تشویق می کند.
- استراتژی درمانی و تکالیف خاصی را برای منزل تدارک دیده و به والدین کودک آموزش می دهد تا ادامه جلسات را در منزل تمرین و تکرار کنند.
.jpg)
جلسه گفتاردرمانی بزرگسالان
جلسه گفتاردرمانی برای بزرگسالان نیز با ارزیابی دقیق نیازهای فرد و انتخاب درمان مناسب برای وی آغاز می شود. تمرینات گفتاردرمانگر برای بزرگسالان می تواند مهارت های ارتباطی، زبانی و صحبت کردن فرد را ارتقاء بخشیده و به مرور بهتر کند.
همچنین بخشی از جلسات گفتار درمانی بزرگسالان ممکن است به تمرین نحوه صحیح عمل بلع و نفس گیری برای افرادی که از بیماری و صدمه خاصی رنج می برند اختصاص داده شود، مانند بیماری پارکینسون یا سرطان دهان که باعث بروز اختلال در فرایند بلع می شود.
گفتاردرمانگر برای تمرین بزرگسالان فعالیت های زیر را انجام می دهد.
- تمرین مهارت های حل مسئله، حافظه، و طبقه بندی اطلاعات و سایر مواردی که در ارتقاء و بهبود مهارت های شناختی ارتباطی نقش مستقیم دارند.
- ترفند ها و نکات ظریف برای گفتگو و صحبت کردن که می تواند سطح فعالیت و ارتباط اجتماعی فرد را بهبود بخشد.
- تمرینات نفس گیری و تنفس برای رسایی و رزونانس بهتر
- تمرینات استقامتی برای عضلات دهان و زبان
.jpg)
جلسات گفتاردرمانی برای چه مدت باید دنبال شود؟
پاسخ دادن به این سوال به فاکتورهای زیادی بستگی دارد اما به طور کلی زمان مورد نیاز برای ادامه دادن گفتاردرمانی به موارد زیر وابسته است.
- سن فرد
- نوع و شدت اختلال گفتاری و زبانی
- تعداد جلسات درمانی
- مشکلات و بیماری های همراه
- روند بهبود و درمان مشکلات و بیماری همراه
برخی از مشکلات زبان و گفتار از سنین کودکی آغاز شده و با افزایش سن، بهتر می شود. در حالی که برخی دیگر با گذشت زمان شدت یافته و نیازمند جلسات بیشتر و گفتاردرمانی مستمر و طولانی مدت هستند.
اختلالات گفتاری که در نتیجه مواردی نظیر سکته ایجاد می شود، با گذشت زمان و بهبود آثار بیماری، کمرنگ تر می شود.
گفتاردرمانی چقدر موثر است؟
درجه موفقیت گفتاردر مانی با بهبود شرایط بیماری و سن فرد ارتباط مستقیمی دارد. همچنین آغاز زودهنگام و به موقع گفتاردرمانی می تواند در بهبود هر چه سریع تر بیماری اصلی نیز تاثیر مهمی داشته باشد.
گفتاردرمانی برای اطفال وقتی از سن پایین تر شروع شده و به طور مداوم در منزل نیز تمرین شود می تواند اثر مثبت و بهتری داشته باشد.
چه افرادی می توانند از خدمات گفتاردرمانی استفاده کنند؟
بزرگسالان با مشکل خفیف، متوسط یا شدید در خوردن، تغذیه و بلع از جمله دیسفاژی و بزرگسالانی با مشکلات زبانی خفیف، متوسط یا شدید که در اثر بیماری های زیر ایجاد شده اند.
- بیماری های عصبی حرکتی
- بیماری آلزایمر
- دمانس
- بیماری هانتینگتون
- مولتیپل اسکلروزیس
- بیماری پارکینسون
- آسیب مغزی
- بیماری های بهداشت روان
- سکته مغزی
- اختلالات نورولوژیک پیشرونده مانند سرطان حنجره، گلو و گردن
چگونه می توان نیاز کودک به گفتاردرمانی را تشخیص داد؟
ممکن است والدین و اطرافیان کودک نشانه های خاصی از اختلالات در زبان و گفتار را در کودک مشاهده کنند اما ندانند که این علائم نیاز به مداخله دارد یا خیر. با در نظر گرفتن فاکتورهای زیر می توان مشخص کرد که آیا به گفتاردرمانی نیاز خواهد بود یا خیر.
- کودک در بیان احساسات و افکار خود انرژی زیادی صرف می کند و به همین دلیل تمایل کمتری به سخن گفتن دارد.
- فهم کلام و منظور کودک دشوار است.
- کودک در حین صحبت کردن مکررا دچار تکرارهای بی دلیل، فاصله انداختن و لکنت می شود.
- کودک در برقراری ارتباط با بزرگسالان و همسالان خود و بازی و فعالیت های گروهی دچار مشکل است و معمولا از این قبیل کارها دوری می کند.
- ممکن است کودک از توانایی خواندن و نوشتن و گنجینه واژگان مناسبی برخوردار باشد اما هنوز هم در رساندن پیام و احساسات خود از طریق گفتگو ناتوان است. در واقع کودک توانایی استفاده از این ویژگی ها را ندارد.
- معمولا کودکانی که به مشکلات و اختلالاتی از جمله اوتیسم، سندروم داون و کم شنوایی مبتلا هستند به دلیل آثار مخرب این موارد بر توانایی زبانی به گفتاردرمانی نیاز خواهند داشت و هرچه زودتر به گفتاردرمانگر مراجعه شود اثرات مثبت بیشتر خواهد بود.
گفتاردرمانی در منزل
جلسات گفتاردرمانی که با هدایت متخصص و آسیب شناس گفتار و زبان انجام می شود برای آموزش تکنیک ها و تمرینات و ارزیابی کودک کاربرد دارد و به تنهایی برای جبران مشکلات کودک کافی نیست. لازم است تا والدین در روند گفتاردرمانی کودک خود مشارکت فعال داشته و در منزل از هیچ فرصتی برای اموزش کودک دریغ نکنند. آموزش هایی که توسط گفتاردرمانگر به والدین آموزش داده می شود باید به طور منظم در منزل انجام شده و نتیجه به تراپیست اعلام شود.
برای موفقیت بیشتر در امر گفتاردرمانی در منزل توجه به چند نکته ضروری است. نباید کودک را وادار به صحبت کرد و از قوه قهریه و زور در این مورد استفاده کرد. می توانید با تشویق کودک و استراتژی های تقویتی او را به سخن گفتن و برقراری ارتباط مشتاق کنید. در جمع خانواده و اطرافیان او را به ارتباط گیری سوق داده و با فیدبک های مثبت یاری کنید. انجام بازی و فعالیتی که کودک به آن علاقه دارد می تواند مشوق بسیار خوبی برای تمرینات گفتاردرمانی در منزل باشد.
